نکاتی که یک میر قبل از نشستن روی صندلی مدیریت باید بداند اقتباس از http://mrasadi.ir
نکاتی که خدمت شما عرض می‌کنم تجارب شخصی بنده است، قبل، حین و بعد از دوران مدیریتم و بیش از هر چیز قصدم ثبت و ضبط کردن آنهاست برای روزی که به کار آید:
- مدیریت بر یک سازمان یا بخشی از سازمان مثل ازدواج با زن مطلّقه‌ی بچه‌دار است. این زن قبل از شما شوهری (رئیسی) داشته است و بچه‌هایی (کارکنانی) دارد که قرار است شما از این پس سرپرست‌شان باشید. این نکته را از این جهت عرض کردم که بدانید شما میراث‌دار کارکنان و سازمانی هستید که قبل از شما دارای یک فرهنگ سازمانی خاص و ارزش‌های مشخص بوده است که لزوماً با فرهنگ و ارزش‌های شما منطبق نیست. لذا انتظار نداشته باشید از همان اول دستورات شما مو به مو اجرا شود. ابتدا باید بنشینید و با خانواده‌ی جدیدتان آشنا شوید تا برای گفتگو زبان مشترکی پیدا کنید.
- کسانی هستند که شما با ایشان آشنایی قبلی ندارید و یا رابطه‌ی شما با هم خیلی صمیمی نبوده است، اگر این گونه افراد بعد از رئیس شدن شما بیش از حد متعارف شما را تحویل می‌گیرند و قربان و صدقه می‌روند بدانید بزرگترین دشمنان شما همین‌ها هستند.
- کسانی قبل از شما در این سازمان پست و مقام داشته‌اند و با آمدن شما و تیم شما دست‌شان از برخی منابع و موقعیت‌ها کوتاه شده است. برخی از کارکنان فعلی از هم‌پیمانان تیم قبلی هستند که بی‌علاقه نیستند شما با کلّه زمین بخورید و مجدداً تیم قبلی برگردند، لذا حواستان به این گونه افراد باشد.
- مسئول دفتر (Secretary) همان گونه که از نام انگلیسی‌اش پیداست محرم اسرار (Secrets) و رازهای شماست. در انتخاب مسئول دفتر بسیار دقت کنید و فرد امین و مورد اعتماد خودتان را انتخاب کنید. البته ترجیحاً مسئول دفتر باید از داخل سازمان باشد تا با افراد و ساختار سازمان آشنایی داشته باشد. وقتی معاون قدیمی سازمان به دفتر شما تلفن می‌کند، نپرسد: «ببخشید شما؟». در یک کلام، مسئول دفتر ماهر و مسلط به امور اداری می‌تواند شما را تا حد وزیر بالا ببرد و می‌تواند شما را به بخش خدمات منتقل کند. (در خصوص اهمیت جایگاه مسئول دفتر ترجیح می‌دهم یک مطلب جداگانه بنویسم)
- از همان ابتدا میختان را محکم بکوبید و در خصوص حق‌الزحمه و حکم مدیریت و حیطه‌ی اختیارات حرفتان را قاطعانه و با احترام با مسئول مافوق در میان بگذارید. مسئولین غالباً فراموش‌کار هستند (حمل به صحت) و خودشان هم پیگیر حرف‌های هزینه‌دار خودشان نیستند. لذا سعی کنید قول و قرارهایتان را حتماً مکتوب کنید تا بعداً قابل استناد باشد.
- در جمهوری اسلامی هر لحظه امکان دارد یک نفر در اتاق شما را بزند و با حکم مدیریت جدید، خودش را مدیر فعلی و شما را مدیر سابق قلمداد کند. لذا دنبال چاپ کارت ویزیت و شلوغ کردن اتاق کارتان نباشید. ضمناً پول نقد و عکس‌های خانوادگی را در اتاقتان نگه ندارید، چون مواردی را بنده مشاهده کرده‌ام که در ایام مسافرت یک مدیر، توپی یا مغزی در اتاق مدیر را عوض کرده‌اند و مدیر فلک زده وقتی برگشته است، متوجه شده اتاق را به کس دیگری اجاره داده‌اند. (آقای منوچهر متکی وزیر اسبق خارجه، فقط یک نمونه است)
- با کارکنان و زیردستان خودتان مثل همکار و در شرایط برابر رفتار کنید چون به همان دلایل گفته شده در بند قبلی هر لحظه امکان دارد، شما تا حد یک کارمند عادی سقوط کنید و با زیردستان خود همکار شوید. جمله‌ی زیبایی در این خصوص هست که می‌گوید: «موقع بالا رفتن با دیگران درست رفتار کن و با محبت رد شو زیرا موقع سقوط از کنار تک تکشون عبور میکنی»
- مدیریت کردن مثل کوهنوردی است. کوهنورد شب قبل از صعود تک تک لوازم کوهنوردی خودش را چک می‌کند. یک طناب پوسیده، یک حلقه‌ی زنگ‌زده و یک عصای فرسوده می‌توانند کوهنورد را به قعر دره سرنگون کنند. ابزار مدیر در این صعود، کارکنان او هستند. مدیر باید از استحکام و توان هر یک از کارکنان خود با خبر شود و بر اساس میزان شایستگی و توانایی آنها را از بهترین تا بدترین کارمند، در نقاط حساس سازمان بچیند. گاهی اوقات فقط یک خطای فاحش از یک کارمند، موجب برکناری مدیر خواهد شد.
- محیط درونی و بیرونی سازمان را مرتباً رصد (Scan) کنید. به نظر بنده سازمان‌های دولتی در ایران به لحاظ بی‌ثباتی مدیریت‌ها و تغییر مداوم قوانین از جنس سازمان‌های پیچیده و پویا هستند. بهترین استراتژی در این شرایط رصد کردن آخرین اخبار و تغییرات است. با ایجاد رابطه‌ی دوستانه با آبدارچی‌ها و مسئولین انتظامات می‌توانید بهترین و دسته اول‌ترین خبرها را دریافت کنید.
- هرگز سعی نکنید مسئول مافوق خودتان را دور بزنید و بخواهید با یک رده بالاتر از مسئول مافوق‌تان مستقیماً ارتباط برقرار کنید. این کار باعث توهین به مسئول مافوق شده و او احساس می‌کند شما برای او شاخ شده‌اید و در صدد برمی‌آید این شاخ را بشکند.
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد